رمضان الکریم

هزاران توبه ات را گرچه بشکستی  
ببینم من تو را از درگهم راندم؟            
اگر در روزگار سختیت خواندی مرا،
اما به روز شادیت یک لحظه هم یادم نمی کردی،
به رویت بندة من هیچ آوردم؟
که می ترساندت از من؟
رها کن آن خدای دور ... آن نامهربان معبود ...
آن مخلوق خود را             
این منم پروردگار مهربانت ... خالقت
اینک صدایم کن مرا .. با قطره اشکی
به پیش آور دو دست خالی خود را
با زبان بسته ات کاری ندارم   
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکیم ... آیا عزیزم حاجتی داری؟
تویی از ما ... کنون برگشته ای اما
کلام آشتی را تو نمی دانی؟     
ببین چشمان خیست آیا گفته ای دارند؟